بحران حمل نقل عمومی هند پایمال کردن نیازها داشتن منابع محدود

لینک دریافت خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  قابل ویرایش پرینت

تعداد صفحات: 22

عنوان:

بحران حمل نقل عمومی هند: پایمال کردن نیازها داشتن منابع محدود

استاد:

اقای مهندس گل

اعضای گروه:

مرتضی صفرزاد ـ مرتضی صادقی‌مقدم

محمد ضیائی ـ علی یونسی

بهار 85

بحران حمل نقل عمومی هند: پایمال کردن نیازها داشتن منابع محدود

خلاصه

رشد سریع جمعیت شهری هند که شدید بزرگ شده است، کل سیستم‌های حمل نقل فشار اورده است. رشد افزایش تقاضای سفرهای دور منابع محدود سرویس‌ها شالوده‌های حمل نقل تجاوز می‌کند. حمل نقل عمومی طور خاصی کاملا درهم شکسته شده است. بیشتر اتوبوس‌ها سرویس‌های قطاری بسیار شلوغ، غیرقابل اطمینان، ارام، ناجور، ناهماهنگ خطرناک شده‌اند. علاوه مالکیت عمومی عملکرد بیشتر سرویس‌های حمل نقل عمومی طور وسیعی سودمندی خود دست داده باعث افزایش هزینه‌ها شده‌اند. شهرهای کشور هندوستان شدیدا نیاز دارند که سرویس‌های حمل نقل عمومی خود بهبود بخشیده توسعه دهند. متاسفانه کمک‌های مالی ناچیز دولت فقدان کامل هرگونه نیروی پلیس پشتیبان مانند حق تقدم ترافیکی اتوبوس‌ها، سیستم حمل نقل عمومی شهری یک وضعیت تقریبا غیرممکن قرار داده است.

مقدمه

حمل نقل عمومی مواجه مشکلات سخت طاقت‌فرسایی تقریبا تمامی کشورهای حال توسعه، هرچند که وضعیت‌های مختلف کشوری کشور دیگر حتی شهری شهر دیگر.

شاید همه مهمتر، فقدان منابع مالی تهیه سرمایه‌گذاری لازم جهت حمایت بهبود اتوبوس‌ها سیستم‌های ریلی موجود ایجاد انواع جدید انها می‌باشد. همچنین بسیاری تکنولوژی‌های پیشرفته قابل دسترسی اروپای غربی سادگی قابل تهیه بهره‌برداری کشورهای حال توسعه نمی‌باشد. سیستم حمل نقل عمومی کشورهای جهان سوم بسیار متضرر شده فسادهای مزمن بی‌کفایتی، ازدحام شلوغی بیش حد، سرویس‌های غیرقابل اطمینان، خیابان‌های شلوغ، اتوبوس‌های کار افتاده یک محیط عملیاتی که اغلب دچار هرج مرج ناهماهنگی کامل می‌باشد.

این مشلات حمل نقل عمومی طور متداول درون زمینه وسیعتری مهار مشکلات حمل نقل شهری رخ می‌دهد. کشور هند الودگی‌های هوایی صوتی ترافیکی ازدحام میزان تلفات اغلب مقایسه کشورهای توسعه یافته، بسیار بیشتر سخت‌تر می‌باشد. یک انتظار محتمل درامدهای پایین کشورهای حال توسعه، ایجاد یک بازار عظیم پنهانی گردانندگان حمل نقل عمومی می‌باشد.

در حقیقت، بسیاری شهرهای مقیم قدری فقیر می‌باشند که حتی توان ایجاد کرایه‌های پایین نداشته مسیرها شهرها خدمت‌رسانی قشر نیازمند طراحی نشده‌اند. بنابراین قشر فقیر کشورهای حال توسعه سطوح پایین تحرک اسایش راحتی ازار بیشتری نسبت کشورهای غربی می‌بینند.

در بسیاری موارد، وضعیت کشور هند شبیه کشورهای حال توسعه می‌باشد. بزرگترین مشکل مهم متداول کشور هند، امد بسیار پایین هر نفر تنها حدود 2540 دلار سال 2002 می‌باشد که کمتر یک دهم درامد متوسط کشورهای امریکای شمالی اروپای غربی است.

هند مجبور شده که کرایه‌های حمل نقل عمومی خود بسیار پایین نگه دارد، علت که 23%از جمعیت شهری فقر تنگدستی زندگی می‌کنند. هند طور جدی درامدهای عملیاتی سیستم حمل نقل عمومی محدود کرده که کار حتی تهیه مخارج روزمره وسایل جایگزین مشکل ساخته، ولی سیستم اجازه نوسازی توسعه می‌دهد. فقر نه تنها یک مشکل سطح فردی می‌باشد، بلکه همچنین بخش‌های عمومی،‌ شهرها سیستم‌های حمل نقل عمومی طرز ناامید کننده‌ای باعث فقدان منابع مالی ضروری سرمایه‌گذاری زیربنایی، وسایل حمل نقل تکنولوژی‌های جدید کرایه‌های مناسب شده است. مشکلات مالی منجر شده درامدهای پایین فردی کشور هند، حتما بزرگترین مشکل رویارویی سیستم حمل نقل عمومی هند می‌باشد، اما وجود موارد دیگری موجود می‌باشد، مانند:

بی‌کفایتی، ازدحام خیابان‌ها، تصادفات ترافیکی، فقدان برنامه‌ریزی، شلوغی بیش حد، سروصدا نهایت ناهماهنگی هر نوعی.

گرایشات کاربردهای زمینی جمعیتی

رشد سریع جمعیت شهری هند ـ ‌مانند دیگر کشورهای حال توسعه ـ باعث بوجود امدن یک نیاز عظیم سرویس‌های حمل نقل عمومی کابردری جهت حمل نقل حجم وسیعی مسافرین میان مناطق شهری پرجمعیت متراکم شده است. سال 2001 بالغ 285 میلیون هندی شهرها زندگی می‌کردند که جمعیت بیشتر تمام شهرهای متحد امریکای شمالی بود. مخصوصا رشد بسیار سریعی مناطق وابسته پایتخت وجود داشت، مانند مومبایی (بمبئی)، کولکاتا‌ (کالکوتا) دهلی که اکنون هر کدام جمعیت بیش 10 میلیون دارند. چنایی (مادرس)‌، حیدراباد، احمداباد بنگالور هر کدام بیش 5 میلیون مقیم دارند 35 منطقه وابسته پایتخت جمعیتی بالغ 1 میلیون نفر دارند که تقریبا دو برابر جمعیت سال 1991 می‌باشد، زمانی که نیاز شهرهای بزرگ حمل نقل عمومی رشد جمعیت سرعت بیشتری پیدا کرده است.

به علاوه فقدان برنامه‌ریزی موثر کنترل قسمت‌ها بخش‌های مختلف باعث ایجاد پراکندگی شایع وسیعی تمام جهات مرزهای شهرهای قدیمی گرفته حومه‌های دور شهر شده است. همچنین طور فزاینده‌ای تعداد زمان مسافرت‌ها بیشتر هندی‌ها افزایش یافته که شامل کار سیستم حمل نقل عمومی می‌شود.

بیشتر نیروهای پلیس هند معمولا پراکندگی تشویق می‌کنند. یک تلاش اشکار متفرق ساختن مراکز شهری، قوانین دولتی نسبت مناطق مسطح مناطق غیرقابل سکونت محدود کرده ساخت ساز مراکز شهری. بنابراین ارتفاع میزان توسعه انها مرکز شهر محدود کرده است.

به عنوان مثال قول معروف میزان مناطق مسطح (مسکونی)‌ امار گرفته شده مراکز شهری هند، تنها 106 برابر میزان امارگیری شده، بین 15-5 مراکز شهری دیگر اسیایی بوده است. یک مقایسه، دیده شده که قوانین دولتی اجازه نسبت‌های بالاتری مناطق مسکونی مناطق غیرمسکومی توسعه حومه شهرها می‌دهند زمانی که انگیزه بیشتری شرکت‌ها موسسات غیرمتمرکز کردن بوجود بیاید.

حقیقتا دولت‌های محلی تاکنون کمتر قوانین سختگیرانه حومه شهرها جهت ایجاد توسعه بیشتر منتشر کرده است. چنین راهبردهایی وضوح توسعه مرکز شهر دلسرد کرده شرکت‌ها ساکنین مجبور جستجو پیدا کردن مکان‌هایی حاشیه حومه شهر می‌کند. علاوه، دولت‌های محلی اجازه داده‌اند که توسعه‌های مسکونی تجاری مناطق دور افتاده بدون زیرسازی لازم بخش شود، مانند جاده‌ها، خدمات، بیمارستان‌ها، مراکز خرید فروش مدارس. کار باعث ایجاد مسافرت‌های طولانی مدت بین محل اقامت مقاصد سفر می‌شود.

تنها جایی مانند امریکای شمالی، توسعه‌های تجاری جدید زیادی مناطق دورافتاده حومه‌های دور شهر وجود دارد.

به عنوان مثال، بانگالور حال طراحی برنامه‌ریزی چندین پارک مدرن مناطق دور افتاده خود می‌باشد. درست خوبی چندین بزرگراه جنبی حومه خود که هردوی انها کمک شایانی عدم متمرکزسازی می‌کنند. بیشتر موارد، زیرسازی ناکافی خدمت‌رسانی سرویس‌دهی اهل حومه شهر ساکنین مقیم حومه‌های حال